Οι συνεχείς σκέψεις για κάποιον δεν υποδηλώνουν πάντα έντονη συμπάθεια
Γιατί δεν μπορούμε να σταματήσουμε να σκεφτόμαστε κάποιον; Αυτό απέχει πολύ από το να συμβαίνει πάντα λόγω της αγάπης. Στα πρώτα δευτερόλεπτα, μια τέτοια σκέψη μπορεί να φαίνεται ευχάριστη ή ουδέτερη, αλλά αν το άτομο γίνει μόνιμος επισκέπτης του μυαλού σας – είναι ήδη ένα καμπανάκι συναγερμού. Και δεν πρόκειται για ρομαντισμό, αλλά για τον ψυχισμό και τους μηχανισμούς του εγκεφάλου. Το RBC-Ukraine μας λέει γιατί σκεφτόμαστε συνεχώς ορισμένους ανθρώπους και τι μας λέει αυτό.
Όχι πάντα για τα συναισθήματα
Το να σκέφτεστε συνεχώς κάποιον δεν υποδηλώνει πάντα έντονη συμπάθεια. Ο εγκέφαλος απλώς προσπαθεί να “κλείσει το gestalt” – μια κατάσταση που δεν έχουμε κατανοήσει ή ολοκληρώσει.
Αν ένα άτομο έχει εξαφανιστεί χωρίς εξήγηση, έχει αφήσει μια επιφυλακτικότητα ή ένα συναισθηματικό ίχνος, η συνείδηση συνεχίζει να το “ξεφυλλίζει”, προσπαθώντας να βρει μια λογική.
Οι ψυχολόγοι εξηγούν ότι ο εγκέφαλός μας ανταποκρίνεται στα συναισθηματικά ερεθίσματα και όχι στη λογική. Αν κάποιος έχει προκαλέσει έντονα συναισθήματα – περιέργεια, ενόχληση, συμπάθεια – ο εγκέφαλος ενεργοποιεί μια “επαναληπτική παρακολούθηση”. Πρόκειται για ένα είδος συναισθηματικού βρόχου. Όπως επισημαίνει η ψυχοθεραπεύτρια Ελίζαμπεθ Λομπάρντο, οι επαναλαμβανόμενες σκέψεις είναι ο τρόπος του εγκεφάλου να επεξεργάζεται το συναισθηματικό στρες ή την αβεβαιότητα, όχι απαραίτητα απόδειξη βαθιών συναισθημάτων.
Μερικές φορές σκεφτόμαστε κάποιον επειδή τον συνδέουμε με μια έντονη εμπειρία: φόβο, ευγνωμοσύνη, δυσαρέσκεια ή θαυμασμό.
Ένα συγκεκριμένο τραγούδι, μια μυρωδιά ή ένα μέρος πυροδοτεί μια “σκανδάλη” – και ο εγκέφαλος αναπαράγει αμέσως τις σχετικές αναμνήσεις. Και αυτό δεν έχει καμία σχέση με τον ρομαντισμό, αλλά με τις νευρικές συνδέσεις.
Γιατί ο εγκέφαλος κολλάει σε ένα άτομο
- Το φαινόμενο του μυστηρίου. Οι άνθρωποι για τους οποίους δεν γνωρίζουμε πολλά συχνά φαίνονται πιο ενδιαφέροντες. Ο εγκέφαλος θέλει να τους “τελειώσει”, οπότε επαναφέρει την εικόνα ξανά και ξανά.
- Ψυχολογική προσκόλληση. Αν έχετε ένα αγχώδες στυλ προσκόλλησης, αναζητάτε υποσυνείδητα επιβεβαίωση της σημασίας του δεσμού.
- Ντοπαμίνη. Ναι, η ίδια η “ορμόνη της χαράς”. Όταν σκεφτόμαστε κάποιον που θαυμάζουμε, ο εγκέφαλος παίρνει μια μικρή δόση ευχαρίστησης. Και όπως κάθε σύστημα ανταμοιβής, επιδιώκει την επανάληψη.
- Ατέλεια. Αν η κατάσταση ενός ατόμου δεν έχει ολοκληρωθεί σωστά, δεν έχουν ειπωθεί όλες οι λέξεις, δεν έχουν γίνει όλες οι ενέργειες, ο εγκέφαλος προσπαθεί να βρει απαντήσεις σε επώδυνα ερωτήματα.
Όταν γίνεται πρόβλημα
Η φυσιολογική συμπάθεια μετατρέπεται σε εμμονή όταν χάνετε τον έλεγχο των σκέψεών σας. Εάν ελέγχετε συνεχώς τις σελίδες σας στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, δεν μπορείτε να συγκεντρωθείτε στη δουλειά, αποκοιμιέστε με ένα όνομα στο κεφάλι σας – δεν είναι πλέον ρομαντισμός, αλλά φλυαρία, δηλαδή εμμονή.
Δεν συμβαίνει μόνο εξαιτίας του έρωτα. Μερικές φορές το να σκέφτεσαι κάποιον γίνεται ένας τρόπος να ξεφύγεις από τα δικά σου συναισθήματα: μοναξιά, φόβος, πλήξη. Είναι σαν το πρόσωπο να γίνεται σύμβολο για κάτι μεγαλύτερο – ένα όνειρο, ένα ιδανικό ή ένα αναπάντητο ερώτημα.Πώς να σταματήσετε τον ατελείωτο βρόχο των σκέψεων
Σημειώστε πότε ενεργοποιείται μια σκέψη. Συνήθως πρόκειται για συγκεκριμένες καταστάσεις – μουσική, ένα μέρος, ώρα της ημέρας.
Κρατήστε τον εγκέφαλό σας απασχολημένο
Οι δραστηριότητες που απαιτούν συγκέντρωση σας βοηθούν πραγματικά να αλλάξετε ταχύτητα. Το περπάτημα, ο αθλητισμός, η δημιουργικότητα – όχι απλώς συμβουλές, αλλά ένας τρόπος για να αλλάξετε τις νευρικές συνδέσεις.
Μην πολεμάτε τις σκέψεις σας – παρατηρήστε τις
Τη στιγμή που αναγνωρίζετε ότι πρόκειται μόνο για μια αντίδραση και όχι για προφητεία της μοίρας, χάνει τη δύναμή της.
Μειώστε τη “φρενίτιδα της τροφής”
Μην ελέγχετε το προφίλ του ατόμου, μην ξαναδιαβάζετε μηνύματα. Κάθε επαφή ενισχύει τον κύκλο.
Εάν οι σκέψεις είναι εξουθενωτικές, μιλήστε σε έναν σύμβουλο. Η υπερβολική εμμονή μπορεί να είναι εκδήλωση άγχους ή συναισθηματικής εξάρτησης.
Το παράδοξο του νου
Είναι ενδιαφέρον ότι όσο περισσότερο προσπαθούμε να μην σκεφτόμαστε κάποιον, τόσο περισσότερο εστιάζουμε σε αυτόν. Οι ειδικοί το αποκαλούν αυτό “φαινόμενο της πολικής αρκούδας” – όπου η προσπάθεια να ξεχάσουμε απλώς εντείνει την εστίαση.
Έτσι, το κλειδί δεν είναι να “βγάλετε” το άτομο από το μυαλό σας, αλλά να καταλάβετε γιατί είναι εκεί.
Γιατί είναι σημαντικό να το καταλάβετε αυτό σήμερα
Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης φροντίζουν να θυμόμαστε συνεχώς κάποιον. Οι αλγόριθμοι εισάγουν φωτογραφίες, υπενθυμίσεις, μηνύματα. Και αυτό που κάποτε περνούσε μέσα σε λίγες εβδομάδες μπορεί τώρα να τραβήξει μήνες.
Αλλά δεν είναι μοίρα, όπως συχνά πείθουμε τους εαυτούς μας, είναι απλώς βιοχημεία συν τεχνολογία. Η κατανόηση αυτού σας βοηθά να ανακτήσετε τον έλεγχο των συναισθημάτων σας και να μην συγχέετε τον ψυχολογικό εθισμό με το πραγματικό συναίσθημα.
